Είναι τόσο δύσκολο να οργανώσω τις σκέψεις.
Είναι τόσο δύσκολο να τις αποτυπώσω.
Είναι τόσο δύσκολα όταν για κάποιους άλλους είναι όλα τόσο εύκολα.
Πονάει όταν παρακολουθείς τον κόσμο σου να γκρεμίζεται.
Βιάζομαι. Βι ά ζο μαι.
Πονάει να είσαι άθελά σου κομμάτι μιας παρακμής.
Αντε και παρακμηθείτε.
πόσο συμφωνώ μ' αυτό το ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο..
Σε περίμενα..
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά δεν το περίμενα..
...μερικές φορές γράφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι κόβεις σαν ξυράφι,
ίσια και βαθιά ...
Αν ήσουν βιβλίο σήμερα, θα ήσουν
* Η ζωή είναι αγρίως απίθανη *
Μαργαρίτα Καραπάνου .
Σίγουρα ναι...