22/10/11 0 σκέψεις

Κουάξ.


Κι ο καθένας, ξέρεις, ας βρει την άκρη του. 
Αυτό είναι που με νοιάζει.   
Να μη σε βλέπω να επιπλέεις στη μέση του πουθενά. 
Όχι το να μη σε βλέπω.
Να μην επιπλέεις εσύ. 
Αυτό με απασχολεί.
Να μάθεις να σε αγαπάς πραγματικά.
Δημοκρατικά.
Χωρίς να απαιτείς από σένα κάτι που δεν έχεις να δώσεις.
Τα βατράχια θα είναι πάντα εκεί.
Στο κλουβί τους.
Πριν ακουμπήσεις τα χείλη τους, 
σκέψου πόσο ακριβό είναι το φιλί σου
και δώσε το σε κάποιον που το αξίζει.
Στον ίδιο σου τον εαυτό. 
Έγινε, πριγκηπέσσα μου;

εικόνα: deviantart.com



6/10/11 0 σκέψεις

Κάποιος φώναξε τους μπάτσους*



Άλλοι τους ήθελαν να είναι 6.000. Άλλοι έλεγαν ότι έφτασαν ακόμη και τις 10.000. Όσοι κι αν ήταν τελικά οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη τις μέρες της 76ης ΔΕΘ, ήταν σίγουρα πολλοί. Σε αφθονία. Τόσοι που κουραζόσουν να τους βλέπεις δεξιά κι αριστερά με γυμνό μάτι. Ειδικά όταν έκαναν τις κούρσες τους με τις μηχανές τα βράδια στην Τσιμισκή κι απέφευγαν με αξιοθαύμαστη τσαχπινιά τα υπόλοιπα οχήματα. Να ‘ναι καλά η άρτια εκπαίδευσή τους και τα μπλε φωτορυθμικά που τους προσθέτουν τόλμη και γοητεία.

Δεν έφτασαν μόνοι τους, όμως, οι ένστολοι - bonus που ήρθαν από Αθήνα και λοιπές περιοχές. Έφεραν μαζί και τον ειδικό φράχτη που είχε χρησιμοποιηθεί στις διαδηλώσεις του Συντάγματος και το όχημα εκτόξευσης νερού με το όνομα «Αίαντας». Το τελευταίο μάλιστα, δεν πρέπει να πήρε τυχαία το όνομά του. Διαβάζω ότι όταν αποπειράθηκε ο μυθικός Αίας να σκοτώσει τους αρχηγούς των Αχαιών, η θεά Αθηνά του προκάλεσε πνευματική διαταραχή και τον έκανε να ξεσπάσει σε ένα κοπάδι πρόβατα. Τα μαλλιαρά, τετράποδα ζώα μπορούν να ζωντανέψουν εύκολα μπροστά  μας. το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε προσεκτικά σε έναν καλογυαλισμένο καθρέφτη.

Κι από την άλλη, είναι και το κόστος τους. Πού πέρασαν τις νύχτες τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τι έφαγαν για να καρδαμώσουν; Τι σουβενίρ και καρτ ποστάλ πήγαν στους δικούς τους, επιστρέφοντας σπίτι; Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι πού διασκέδασαν. Κάτι βράδια που ολόκληρο το κέντρο ήταν τρομακτικά ερημωμένο, μόνο στα μαγαζιά που βρίσκονται σε ακτίνα λίγων μέτρων από το λιμάνι δεν έπεφτε καρφίτσα. Ή πιο σωστά, χειροπέδα. Δεν έπεφτε χειροπέδα.

Ούτε που θέλω να φανταστώ πόσοι αστυνομικοί θα ζώσουν την πόλη για τη ΔΕΘ του επόμενου χρόνου. Πόσα ΜΑΤ, πόσες ομάδες «Δέλτα» και «Δίας», πόσοι ακόμη ένστολοι αρχαίοι θεοί του Ολύμπου θα δημιουργηθούν ως τότε και θα επιστρατευθούν, εάν οι εργαζόμενοι και κυρίως, οι άνεργοι, συνεχίσουν να βρίσκονται διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους. Κάτι μου λέει, δυστυχώς, ότι θα είναι πολύ περισσότεροι από φέτος. Προκήρυξη για 1.200 ειδικούς φρουρούς δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας μέσα στο καλοκαίρι, την ώρα που άλλα επαγγέλματα τείνουν να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Μήπως να παγώσουν και οι δικές τους προσλήψεις; Όχι τίποτα άλλο, μπας και γλυτώσουμε τις ανεπιθύμητες επισκέψεις του χρόνου τέτοιες μέρες. 

Εικόνα: deviantart.com

Δημοσιεύθηκε στο Pepper Magazine #11, Οκτώβριος 2011
1/10/11 2 σκέψεις

Σε 1'



Την ώρα που από την τηλεόραση ακούγονται πολιτικοί να ξεπουλούν τη χώρα, εγώ δοκιμάζω μπροστά στον καθρέφτη ένα καινούργιο, δαμασκηνί μπλουζάκι, σημειολογικά αγορασμένο σε τέτοιο χρώμα, αφού αυτό το χρώμα έχει το αίμα από τις πληγές που πονάνε περισσότερο, και αυτοθαυμάζομαι και φτύνω τον εαυτό μου, με όση καλή έννοια έχει απομείνει μέσα μου,  και τον επιβραβεύω που αντέχει να δοκιμάζεται συνεχώς και να σφίγγει τις γάμπες του, οργώνοντας την παραίτηση και θερίζοντας τη ματαίωση, και γράφω πάνω στη λεία επιφάνεια που τον αντικατοπτρίζει ένα «SoS» με ένα λιωμένο κραγιόν και εκεί που αρχίζω να κλαίω, γελάω ξανά, κι εκεί που γελάω, αρχίζω να κλαίω ξανά, και η ζωή συνεχίζεται μαζί με τα γέλια, μαζί με τα κλάματα, χωρίς καμιά τελεία αφού και η δική της απουσία είναι και πάλι σημειολογική,,,

Εικόνα: deviantart.com
 
;