«Τι κατάλαβαν τι τελικά από μένα»;

Κανονικά θα έπρεπε να είχα περάσει όλο το απόγευμα διαβάζοντας για την εξεταστική. Αντί για αυτό, εγώ άκουγα Νατάσσα Μποφίλιου. Αποφάσισα να ξενυχτήσω για να διαβάσω και πάλι ακούω Νατάσσα Μποφίλιου. Θα ξημερώσει και τα «Κομμένα Φτερά» θα βρίσκονται στην 11.888η επανάληψή τους..Τυχαίο; Δεν νομίζω..

Δεν είναι τυχαίο. Τη φωνή και τη μουσική που την συνόδευε την πρόσεξα πρώτη φορά σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Στο πρώτο live που την είδα τα πράγματα ήταν ακόμη δυσκολότερα για μένα και στο τρίτο πια είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος το θεωρήσει εμμονή, ή χρωματίσει την επιμονή μου στα κομμάτια της με όποιο σκοτεινό τόνο θελήσει. Αν για τους μουσικούς παντογνώστες, το φαινόμενο «Μποφίλιου» είναι αποτέλεσμα ενός καλού promotion ή αν για κάποιους είναι «πολύ κακό για το τίποτα». Για μένα είναι «πολύ καλό για τα πάντα», μιας και το πάντα μου είναι αυτά τα τρία και κάτι άλμπουμ τη δεδομένη χρονική στιγμή. Το σιωπηλό μου ξέσπασμα,  που έτσι και κολλήσει το media player αυτό το ξέσπασμα θα φορτώσει με εκκωφαντικό ήχο και θα σκάσει με κύματα σε μερικά, προς το παρόν, απάνεμα λιμάνια. «Αλλος για την πάρτη τουουουου»...