Κι ο καθένας, ξέρεις, ας βρει την άκρη του.
Αυτό είναι που με νοιάζει.
Να μη σε βλέπω να επιπλέεις στη μέση του πουθενά.
Όχι το να μη σε βλέπω.
Να μην επιπλέεις εσύ.
Αυτό με απασχολεί.
Να μάθεις να σε αγαπάς πραγματικά.
Δημοκρατικά.
Χωρίς να απαιτείς από σένα κάτι που δεν έχεις να δώσεις.
Τα βατράχια θα είναι πάντα εκεί.
Στο κλουβί τους.
Πριν ακουμπήσεις τα χείλη τους,
σκέψου πόσο ακριβό είναι το φιλί σου
και δώσε το σε κάποιον που το αξίζει.
Στον ίδιο σου τον εαυτό.
Έγινε, πριγκηπέσσα μου;
εικόνα: deviantart.com
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου