20/4/13 0 σκέψεις

Κ-τίνος;



«...ράθυμη, θλιμμένη
όπως μια Κυριακή
θέλω να χυμήξω
να γεμίσω τις παλάμες μου
τριαντάφυλλα
να τα χώσω ανάμεσα στα δόντια
να τα πνίξω με το σάλιο και την ανάσα
τα κεφάλια να τους κόψω
και να φτύσω τους μίσχους
που αμέριμνοι στέκονται στα νερά
ενός τενεκεδένιου δοχείου
ενός μοναδικού τριαντάφυλλου
το άρωμα να πιω
που θα με νικήσει
θα με κάνει να ουρλιάξω
γιατί χολή δεν θα 'χω μέσα μου
μόνο ένα κίτρινο γλυκό οξύ
κλεμμένο αίμα». 

Ναταλία Κατσού 
*το υπόλοιπο ποίημα εδώ
13/4/13 0 σκέψεις

Ζάχαρη άχτι.

Εκείνο το ξαγρυπνισμένο πρωινό πάνω στο κύμα
δεν είχαμε προλάβει να βρέξουμε το ξερό το στόμα μας
ούτε με μια γουλιά καφέ
πικρού, όπως τον πίναμε
χωρίς ζάχαρη άχτι.
Ακούγαμε μαύρα πουλιά
να κράζουν αδικοχαμένο το μέλλον
τσιμπώντας δάκρυα από επικίνδυνα ρή(γ)ματα.

Εκείνο

το

πρωινό

μεταμορφώθηκε σε άνοιξης απόγευμα,
έγινε χρυσαλλίδα.
Ένα βήμα πριν το πέταγμα
ένα δέρμα πριν κάτι το ελευθερότερο
κι από την ίδια την επαναστατημένη πεταλούδα.

Εγώ και εσύ άχτιστοι.
Λίγο το 'χεις;


 
;