Τουρκία. Τάσος Λειβαδίτης.

Οι λέξεις που δε βρήκα για όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία είναι τελικά ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη. 

«Ένα ωραίο πρωινό είναι ένας ολόκληρος πόνος
τα παιδιά κλαίνε άξαφνα τρομαγμένα από σκοτεινές προειδοποιήσεις
οι φτωχοί κατακτούν αναίμακτα (;) τα πάρκα
ένας τυφλός προχωράει παίζοντας ακορντεόν, ο δρόμος τον ακολουθεί υπάκουα

μέρα γεμάτη απρόοπτα, λόγου χάρη, ένα παιδί με κίτρινο κασκέτο
σήκωσε το χέρι του και το λεωφορείο σταμάτησε
μια γυναίκα πιο κει τόσο θλιμμένη, που ο κόσμος θα 'πρεπε να ξαναρχίσει

...

Υπήρξαν μέρες που ξύπνησα εντελώς μέσα στο παρελθόν,

κατέβηκα σκάλες που δεν υπήρχαν, 

πιάστηκα απ' το χέρι του πατέρα για να μη χαθώ στο συνωστισμό

ή πέθανα πυροβολημένος από λέξεις που ειπώθηκαν εδώ και είκοσι ή και τριάντα χρόνια

...

Τελικά όλα περνάνε χωρίς να το καταλάβει κανείς σαν να συνέβησαν

κάπου αλλού ή σ' έναν άλλον

όμως κάθε φορά που βλέπω ένα φτυάρι καθώς φτιάχνουν το δρόμο

σκέφτομαι ότι το παιδί που υπήρξα μένει  ά τ α φ ο  ακόμη».

*φωτογραφίες από luben. tv