Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πλατεία Αριστοτέλους άναψε και πάλι. Οπως και το καράβι, όπως και τα λαμπιόνια πάνω στους φτερωτούς αγγέλους. Και σε περίπτωση που τα φώτα σβήσουν, θα μείνει μόνη της μια πόλη. Αυτή που ψάχνει αφορμή για να γιορτάζει.
Κοσμοσυρροή. Τόσος κόσμος που κοιτούσες πόδια για να μην τα πατήσεις και όχι πρόσωπα για να τα χαιρετήσεις. Κι αν ξεχνούσες έστω και για λίγο την γιορτή που αφιερώνει η Θεσσαλονίκη σε αγγέλους και φωτοστέφανα, νόμιζες πως θα άκουγες προεκλογικά συνθήματα και θα σκόνταφτες σε κακογραμμένα πλακάτ.
«Πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι»
Ταυτισμένη με τα πακέτα ομιλίας, η φωνή του Μιχάλη Χατζηγιάννη ακούγεται μέσα από τα μεγάφωνα της Πλατείας. Τα καλώδια μπαίνουν στην πρίζα και το δέντρο της Αριστοτέλους άστραφτει και πάλι. Τα 100.000 λαμπιόνια παιχνιδίζουν στα μάτια σου και τα 24 μέτρα δεν σου φτάνουν και δεν σου περισσεύουν.
Τα πυροτεχνήματα σκάνε στον αέρα. Το ξανθό κορίτσι στέκεται στους ώμους του πατέρα του και τραβά τα μαλλιά του από ενθουσιασμό. Οι αργοπορημένοι μένουν στην γαλαρία και σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους. Ευάλωτοι στο ανοιχτό θέαμα με ανοιχτό το στόμα. Με λίγη φαντασία θα δεις ποια λέξη ακουμπά στον ουρανό μαζί με τα χρώματα και τις γραμμές που σχηματίζονται. Υπερβολή, άνευ όρων υπερβολή.
«Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω»
Ομπρέλες στο κόκκινο και κεριά αναμμένα σαν κορδέλα. Η παγκόσμια ημέρα κατά του aids ξεθωριάζει από τα σύννεφα καπνού της καντίνας. Εκεί, ανάμεσα στα «βρώμικα», στο μαλλί της γριάς και στο «ότι πάρεις, ένα ευρώ» μπορεί ακόμα μια ζωή να χάνεται. Οπως χαμηλώνουν οι ομπρέλες και λιώνουν τα κεριά.
Κάπου πιο πέρα, τα μέτρα που ράφτηκαν για να τονώσουν την αγορά μένουν σε αναμονή. «Μονοήμερο προσφορών και χαμηλών τιμών», λέει η αφίσα αλλά κανείς δεν την πιστεύει. Κι ίσως κάποιος να την πιστεύει, αλλά μετά σφίγγει τις άδειες τσέπες του και την παραβλέπει. Και ολόκληρο το καταναλωτικό – αναλώσιμο κοινό προσπερνά ακόμα μία πρωτοφανή ευκαιρία, ακόμα μία βιαστική γιορτή των Αγγέλων.
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου