ΑγανακτΏ

Δεν είναι αυτοί καιροί για σένα και για μένα. Είναι καιροί για μας. Τρίψε στη μούρη μου το γεμάτο σου στομάχι. Κι αν αύριο σου γίνει κόμπος, μη με ψάξεις για να μου κλαυτείς. Εγώ δεν θα υπάρχω. Θα με έχει κάνει σκόνη η αδικία και το iPad. Είναι εύκολο να προσπαθείς να σκοτώσεις κάτι που δεν έχει γεννηθεί. Σου πάει η καρδιά να το κάνεις, όταν δεν σου έχει απομείνει καρδιά. Κορόιδεψε τους ανθρώπους που μαζεύονται στις πλατείες. Πες τους αργόσχολους. Πες τους καμένους. Νιώσε ανώτερος, ασκώντας κριτική. Αλήθεια, πώς μπορείς και ασκείς κριτική χωρίς να έχεις ίχνος κριτικής σκέψης; Διάλεξε πλευρά. Διχοτομήσου. Αυτό έφερε τη χώρα στη σημερινή σύγχυση. Ένα στρατόπεδο, ένα κόμμα, μια ομάδα. Μια πλευρά κάποιοι, μια πλευρά οι υπόλοιποι. Δεν σου φτάνει να μη συμμετέχεις. Θέλεις και να αμαυρώσεις. Θέλεις να μειώσεις. Δε σέβεσαι, δε συμμερίζεσαι και μειώνεις. Μόνο που αυτά, δυστυχώς για σένα, δεν είναι αντιστρόφως ανάλογα. Οσο μειώνεις τους άλλους, δεν προστίθεται καμιά παραπάνω αξία σε σένα. Εσένα, σιγά σιγά, θα σε καταπιεί το φιρμάτο είδωλό σου, όταν δεν θα υπάρχει πια καθρέφτης για να κοιταχτείς. Μαλάκα.