Να παίξουμε ακόμη ένα παιχνίδι. Να στραγγίξουμε το παιδί που ζει μέσα μας. Να διαλέγεις εσύ ένα τραγούδι. Να διαλέγω ύστερα κι εγώ. Να ψηλαφίζουμε τους στίχους, να διπλοκλειδώνουμε τις ανάσες μας μήπως και αποδράσουν. Να με ψάχνεις στο «cd που είχες κρατήσει άθελά σου». Να σε βρίσκω στον «έρωτα που βάσανα μοιράζει».
Να αφηνόμαστε στην επιείκεια της σιωπής. Να τυλιγόμαστε στο σκοτάδι που λειαίνει τις (α)γωνίες. Να κοιτάζω τα στοιβαγμένα ρούχα από μέρες που απουσίαζα. Να μαντεύεις πού τα μάτια μου προσαράζουν. Να θεμελιώνομαι στα σεντόνια που είναι εκατό τοις εκατό από τη μυρωδιά σου. Να σκοντάφτει ο λογισμός σου σε αρχέγονες αμφιβολίες.
Να ακούω καθημερινότητα στον επάνω δρόμο και να θυμάμαι πώς αν ήμουν βήμα, θα ήμουν δοκιμαστικό. Να δένεις μια τρίχα από τα μαλλιά μου στα δυο σου δάχτυλα, να την κινείς ρυθμικά εκεί που συναντιούνται οι δείκτες.
Να’ ναι σαν να υφαίνεις την ίδια τη ζωή.
*Υπό τη διακριτική παρουσία:
Να αφηνόμαστε στην επιείκεια της σιωπής. Να τυλιγόμαστε στο σκοτάδι που λειαίνει τις (α)γωνίες. Να κοιτάζω τα στοιβαγμένα ρούχα από μέρες που απουσίαζα. Να μαντεύεις πού τα μάτια μου προσαράζουν. Να θεμελιώνομαι στα σεντόνια που είναι εκατό τοις εκατό από τη μυρωδιά σου. Να σκοντάφτει ο λογισμός σου σε αρχέγονες αμφιβολίες.
Να ακούω καθημερινότητα στον επάνω δρόμο και να θυμάμαι πώς αν ήμουν βήμα, θα ήμουν δοκιμαστικό. Να δένεις μια τρίχα από τα μαλλιά μου στα δυο σου δάχτυλα, να την κινείς ρυθμικά εκεί που συναντιούνται οι δείκτες.
Να’ ναι σαν να υφαίνεις την ίδια τη ζωή.
*Υπό τη διακριτική παρουσία:
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου