Αμφίρροπη μάχη

Πριν ξημερώσει τινάζεται απ’ το στρώμα
Πίσσα η ανάσα και άφωτος ο δρόμος
Λύκοι στο κατώφλι οι τύψεις, λαιμητόμος
Ουρλιάζουν μέσα της μόλις κοιτά το χώμα.

Πάει πια καιρός που επέστρεψε στο σπίτι
Αφήνοντας σκότη σε μπαρ και ξένες κλίνες
Συνθηκολόγησε με μοίρα και ρουτίνες
Κολλά τα πόδια της στη γη σαν τον μαγνήτη.

Μα σαν η πρώτη ακτίνα δέρμα αγγίζει
Θυμάται πως το φως τον χρόνο διαστέλλει
Λύνει τη ζώνη της, ανθεί, γυμνή βαδίζει

Κατάλευκη σ’ όσων σκουριάσαν την αγέλη
Και δεν γυρνά στο ριζικό που διόλου θέλει
Μόνο μες τ’ όνειρο, όνειρα αναβλύζει.

*«Γράψε ένα Σονέτο» στο πλαίσιο των εργαστηρίων Δημιουργικής Γραφής στον Κήπο - Fb page: Κήπος Σεμινάρια, Φωτό: deviantart.com