Να πότε αποκτάς την ανεξαρτησία σου. Όταν αφήνεις μέχρι και τα ταξί να σε προσπεράσουν. Ή όταν τα προσπερνάς εσύ. Όταν κάνεις road trip με τα πόδια. Βασίζεσαι στα μέλη σου. Διαμελίζεσαι. Συναρμολογείσαι. Περπατάς. Φτου κι απ’ την αρχή. Κοφτά βήματα, όπως και οι προτάσεις. Το λιμάνι σε βγάζει στη Λαγκαδά. Συνήθως σε βγάζει σε κάποιο νησί αλλά δε βαριέσαι. Βαριέσαι, για αυτό περπατάς. Το βάζεις στα πόδια. Πόσο παρεξηγημένη φράση. Αφού πραγματικά βάζεις τη δύναμή σου στα πόδια, ποιος της έδωσε αρνητικό πρόσημο; Κάποιος που θα μπορούσε να οδηγήσει αυτοκίνητο. Ή κάποιος που θα είχε στην κατοχή του ένα. Μια κυρία με άσπρο σάλι και μαύρα πέδιλα περπατούσε κι αυτή. Κρατούσε από το χέρι έναν κύριο με γυαλιστερές φόρμες. Δεν ξέρω πού πήγαιναν. Ήταν μεσάνυχτα και περπατούσαν. Μόνο αυτό ξέρω. Το ξέρω γιατί το είδα, έτσι είναι η ζωή. Βλέπεις, ζεις, μαθαίνεις. Εκτός αν έχεις αυτοκίνητο.
Φωτό: deviantart.com
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου