«... Οταν σκέφτομαι τη ζωή μου, ξαναβλέπω μερικούς περιπάτους στην άκρη της θάλασσας. Ενα κοριτσάκι γυμνό μπροστά σε έναν καθρέφτη. Κύματα κακής μουσικής σε έναν διάδρομο ξενοδοχείου. Ενα κρεβάτι. Μερικά τρένα που η ταχύτητά τους συνέτριβε τα τοπία... Εναν ετοιμοθάνατο με γούνινο πανωφόρι, που τριγυρίζει στους διαδρόμους μιας κλινικής. Το κόκκινο θεωρείο ενός θεάτρου. Μια νεαρή γυναίκα, που το πρόσωπό της γινόταν τελείως μωβ, επειδή στεκόταν κάτω από μια μενεξελιά λάμπα. Εναν χωρισμό κοντά σε μια είσοδο του μετρό. Ενα χέρι που κρατά μια ανεμώνη. Τον γλυκό ήχο του αίματος μέσα στις αγαπημένες αρτηρίες.
Κι αυτές οι λίγες εκλάμψεις είναι ό, τι ονομάζω αναμνήσεις μου».
Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
«Τα όνειρα και οι μοίρες»
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου