Ο κόσμος, μια σκηνή θεάτρου. Είναι, κι ας μη φαίνεται. Χτισμένη σε μια πολυθρόνα, καλά περιφρουρημένη από μάλλινες κουβέρτες και μεταλλαγμένα μαξιλάρια, παρακολουθώ ζωές σε αυτήν την τεράστια σκηνή θεάτρου. Οχι από την τηλεόραση. Γυρνώντας στους δρόμους και κουβαλώντας στην πλάτη την πολυθρόνα μου. Σαν χαμάλης συμβιβασμένος στην διεστραμμένη ηδονή που του προσφέρει η άνευ όρων υποταγή του.
Κάθαρση. Γυρεύοντας την κάθαρση. Οχι τη δικαίωση των ηρώων στο τέλος μιας σαρκοφάγας παράστασης αλλά τη δική μου αποστασιοποίηση από τα γεγονότα που εκρήγνυνται γύρω μου. Αυτό σημαίνει. Να βλέπω χέρια να κόβονται, να ξεριζώνονται από τη ρίζα τους κι εγώ να ξέρω πως ακόμη έχω τα δικά μου. Να σέρνω την κουβέρτα στα μάτια μου όταν δεν αντέχω το θέαμα κι ύστερα να χειροκροτώ. Εγώ να έχω χέρια να χειροκροτώ τα χέρια που καταδικάζονται να αυτονομηθούν. Να παρατηρώ τους θύτες και τα θύματα, να κρίνω, να δικαιολογώ. Ολα όσα εκτυλίσσονται μπροστά σε μένα, χωρίς εμένα. Να γυρνώ και να κοιμάμαι από το άλλο πλευρό, αγκαλιάζοντας το μεταλλαγμένο μαξιλάρι μου. Την Κάθαρση και το μεταλλαγμένο μου εγώ. Μέσα στον κόσμο, μια σκηνή θεάτρου. Που είναι και ας μη φαίνεται.
4 σκέψεις:
Αν έκανες το λόγο σου αρκετά πιο αφαιρετικό, αυτά θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά ποιήματα. Βέβαια, κι έτσι μου αρέσουν, γιατί είναι πολύ ωραία κείμενα. (Ελπίζω να με συμπάθησες)
Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι οτιδήποτε αφαιρετικό αλλά θα το προσπαθήσω :-). Κι αν η παρένθεση είναι για την Αννα και τα καλά της σχόλια, να σας πληροφορήσω ότι μου έκανε και μερικά αρνητικά αλλά εξακολουθώ να τη βρίσκω προς το παρόν μη αντιπαθητική :-)))))).
Σήμερα εγώ θα σου ευχηθώ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
με Υγεία και Αγάπη
για σένα , την οικογένειά σου
και τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω..Χαίρομαι που προσωποποίησες την Υγεία και την Αγάπη :-)
Δημοσίευση σχολίου