free press «Διαδρομές», 02.12.2010.
συνέντευξη στην Κική Μουστακίδου, kmoustakidou@gmail.com
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρες σελίδες. Αναλύσεις επί αναλύσεων για το τι σημαίνει μια παράσταση με τη Νατάσσα Μποφίλιου πάνω στη σκηνή. Δε θα το κάνω. Θ’ αρκεστώ σε όσα κουβέντιασα μαζί της και θ’ αφήσω τον καθένα σας να το διαπιστώσει μόνος του, ακούγοντάς την στο «Γαία» live, όπου ξεκινά εμφανίσεις από τις 4 του Δεκέμβρη.
Τελικά η τσιγγάνα που διάβασε το χέρι σου έξω από το πανεπιστήμιο είχε δίκιο; Ολη την υπόλοιπη ζωή σου την φαντάζεσαι πια μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο;
Η αλήθεια είναι πως ναι. Απλά, για να συμβεί αυτό, πρέπει να είναι σύμφωνα με τους δικούς μου όρους. Δεν έχω σκοπό να κάνω εκπτώσεις, γιατί για μένα η μουσική είναι διασκέδαση της ψυχής μου, μια αυθόρμητη συνθήκη. Οσο για το περιστατικό αυτό, όντως συνέβη. Την πρώτη μου μέρα στη σχολή, στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής στην Αθήνα, μου είπε μία γυναίκα τη μοίρα μου, ότι δηλαδή έβλεπε όλη τη μετέπειτα ζωή μου μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο. Εχω και μάρτυρα γι’ αυτό!
Πώς έγινε η μετάβαση από τις Πολιτικές Επιστήμες στο τραγούδι και ποιοι άνθρωποι συνέβαλαν σ’ αυτήν;
Για τη σχέση μου με τη μουσική και το πιάνο ευθύνεται ο πατέρας μου, που είναι ερασιτέχνης μουσικός και τραγουδιστής. Για το γεγονός ότι αυτό κατέληξε να είναι το επάγγελμά μου αφορμή υπήρξε ο Κώστας Τσίρκας, συνθέτης του πρώτου μου δίσκου και κολλητός μου φίλος. Μου είχε κάνει πρόταση να τραγουδήσω στο demo που είχε ετοιμάσει για τη δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου, που διοργάνωνε ο Παρασκευάς Καρασούλος. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Η συνέχεια της συνέντευξης εδώ.
2 σκέψεις:
Πιστεύουμε σε αυτήν. Χρειάζεται δουλειά, πίστη και τσαγανό. Τα διαθέτει.
Καλησπέρα.
Πιστεύουμε και δεν σταματά να μας επιβεβαιώνει. Καλή συνέχεια..
Δημοσίευση σχολίου