Ελλάδα: χώρα ελεύθερη από τσίρκο με Τζούλια

- Μπες μέσα.

- Δεν μπαίνω. Θέλω το ροζ μου σύννεφο.. Πού είναι το ροζ μου σύννεφο;

- Μπες μέσα. Ροζ είναι και το τζιπ, δεν βλέπεις;

- Ναι. Το βλέπω. Δεν είναι όμως σύννεφο.

Την πέταξε στο πίσω κάθισμα με βία, αλλά και λιγάκι αδιάφορα. Σχεδόν διαδικαστικά. Σαν να πέταξε σε μια κρύα αποθήκη ένα σακί πατάτες. Εκείνη δεν είχε δάκρυα για να κλάψει. Από τα νεύρα της, άρχισε να λιμάρει τα νύχια της. Από δέκα εκατοστά που ήταν, τα έφτασε στα οκτώ. Μέσα σε λίγα λεπτά, είχε χάσει και το ροζ της σύννεφο και δυο εκατοστά από το ακριβοπληρωμένο της μανικιούρ. Τσίριζε και τραβούσε τα μαλλιά της. Εμειναν μερικές τούφες στα χέρια. Ξέρασε πάνω τους. Ξέρασε κονσίλερ και δυο κιλά κραγιόν στο χρώμα του δέρματος.

Εκείνος άνοιξε την πόρτα του απειλητικά ροζ αυτοκινήτου και μπήκε μέσα. Στη θέση του οδηγού. Εβαλε μπρος και της έκανε νόημα να μην βγάλει τσιμουδιά. Πέταξε στα πόδια της μια σακούλα με σάπια χαρτονομίσματα.

Αρπαξε τον αναπτήρα της και ξεκίνησε να τα καίει, από την μιαν άκρη τους έως την άλλη. Ο καπνός τους στην εισπνοή, το ροζ της σύννεφο στην εκπνοή. Σχημάτιζε στα φιμέ της τζάμια το σύννεφο που χρειαζόταν για να ταξιδεύει. Το ζωγράφιζε με στρώματα βρώμικου καπνού και κάπως έτσι πέρασαν οι ώρες.

Το τζιπ, εκείνος και εκείνη πλησίαζαν στον τελικό προορισμό τους. Η κίνηση στους δρόμους ήταν απελπιστική. Ουρές και αγανακτισμένοι οδηγοί χιλιομέτρων. Βροχερό απόγευμα Παρασκευής. Εκείνη σιγομουρμούριζε πως το σύννεφό της έφερε τη βροχή και εκείνος της είπε να σκάσει. Ανοιξε το ραδιόφωνο. «Σε εξέλιξη βρίσκεται πορεία φιλοζωικών σωματείων σε δρόμους της δυτικής Θεσσαλονίκης. Με σύνθημα ‘’Ελλάδα: Χώρα ελεύθερη από τσίρκο με ζώα’’, διαμαρτύρονται για την εκμετάλλευση των ζώων στα τσίρκο και απαιτούν να θεσμοθετηθεί νόμος ο οποίος θα απαγορεύει την είσοδο ανάλογων τσίρκο στη χώρα».

Κόρναρε αναίτια, έβριζε την τύχη του, κι ας ήξερε πως την είχε καθορίσει μόνος του. Εκείνη δεν άντεχε τις εντάσεις. Ηθελε να κλάψει αλλά δεν είχε δάκρυα. Αρχισε να λιμάρει τα νύχια της, να τσιρίζει, να τραβάει τα μαλλιά της και να ξερνάει. Το ροζ της σύννεφο έλιωσε κι έσταξε πάνω στα ακριβά, δερμάτινα καθίσματα. Δυο διαφορετικά υλικά ενώθηκαν μεταξύ τους κι εκείνη ένιωθε ακόμη πιο μόνη.

- Θέλω πίσω το ροζ μου σύννεφο.

- Φωνάζουν για μας.

- Χάθηκε, σου λέω.

- Τους ακούς;

- Ελιωσε.

- Θέλουν τσίρκο, αλλά χωρίς ζώα.

- Χωρίς σύννεφο δεν ταξιδεύω.

- Χωρίς ζώα, πώς θα νιώθουν άνθρωποι;