Τ(ρ)αγεψα(ρ)ικό.

Είναι κάτι τύποι σφηνωμένοι σε κα(ρ)έκλες. Αναπνέουν μέσα από τα (ρ)οδάκια τους και η σά(ρ)κα τους κολλάει από τον ιδ(ρ)ώτα του τίποτα στο δε(ρ)μάτινο κάθισμα. Είναι αυτές οι ανθ(ρ)ωπόμορφες φούσκες που την β(ρ)ίσκουν να κάνουν μαθήματα και (ρ)ητο(ρ)ίες. Κι ας μοιάζει η υπογ(ρ)αφή τους ακόμα με σταυ(ρ)ό. Είναι αυτοί που χει(ρ)οκροτούν π(ρ)ωτότυπες λύσεις και π(ρ)οτάσεις αλλά δεν κουνούν ούτε το μικρό, χοντ(ρ)όπετσο δαχτυλάκι τους για να φέρουν την αλλαγή.

Το μεγάλο ψά(ρ)ι τ(ρ)ώει ακόμα το μικ(ρ)ό. Ετσι είναι ο νόμος της φύσης, που ποτέ και από κανέναν δεν κ(ρ)ίθηκε αντισυνταγματικός. Αλλά φυλάξου καλά πίσω από τον σκελετό ...των γυαλιών σου. Κάποτε θα μεγαλώσω και το μεγάλο ψά(ρ)ι θα φάει το αμέσως μεγαλύτε(ρ)ο.