το ρέμβασμα
-
Είναι η ψυχή ένα σύννεφο πάνω απ’ την γενέθλια πόλη τις πλείστες μέρες,
χωμένο, αδιαχώριστο στο σώμα τ’ ουρανού Όμως κατά τις διάφανες ώρες, για
παράδειγμ...
Οταν ο χρόνος μέσα μου παγώνει, τότε είναι που θέλω να πάψω να σκέφτομαι. Θα ήμουν ευτυχισμένη αν δεν σκεφτόμουν. Αν σταματούσα να σκεφτόμουν, δεν θα ήμουν εγώ. Και τώρα που παραμένω ''εγώ'', τι κατάλαβα; Ακόμα παγώνει ο χρόνος, και μέσα και έξω και διαρκώς. Και μαζί του παγώνω κι εγώ. Και παγιώνομαι στο ''εγώ'' μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου