Είκοσι χρόνια
-
Είκοσι χρόνια εδώ. Σχεδόν κάθε μέρα τα τελευταία είκοσι χρόνια εδώ. Μα πώς
γίνεται; Μα δεν έχεις ζωή; Έχω. Αυτήν. Που αλληλεπιδρά διαρκώς με την
εξωψηφια...
Ηθελα να περπατήσω τέσσερα χιλιόμετρα για να πάρω μια ανάσα. Ηθελα να ρωτήσω τις γάτες που βουτάνε στους κάδους σκουπιδιών, πώς τα καταφέρνουν και δεν γίνονται θέμα συζήτησης. Ηθελα να κοιτάξω τους περαστικούς κατάματα και να τους φωνάξω ότι περαστικοί θα παραμείνουν. Ηθελα να πατήσω γερά στα πόδια μου έστω και για μια φορά. Τις θεωρίες μου να τις εφαρμόσω στην πράξη. Το γαμώτο μου να το κάνω φτερά. Ηθελα να (σου) πω ότι ακόμα και αν με δηλητηριάζεις, οι δέκα άνθρωποι που με αγαπούν θα είναι πάντα μια αγκαλιά και το πιο δραστικό αντίδοτο για μένα. Μόνο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου