Η Ζωή του και η βαλίτσα

Στο ένα του χέρι κρατούσε μια βαλίτσα. Μια βαλίτσα που ήταν η ζωή του, γιατί είχε μπαλώματα, γιατί την έσερνε πάνω σε ασταθείς ρόδες, γιατί ήταν ασφυκτικά γεμάτη με άχρηστα αντικείμενα που τον βάραιναν και του ψαλίδιζαν την ώθηση. Στο άλλο του χέρι, το δεξί, που ήταν με έναν οξύμωρο τρόπο εκείνο της καρδιάς του, κρατούσε την κόρη του. Μια ύπαρξη λίγων χρόνων που τον κοιτούσε στα μάτια όσο εκείνος κοιτούσε πότε θα αδειάσει ο δρόμος για να τις περάσει απέναντι. Την βαλίτσα, την ζωή του, την κόρη που ήταν η Ζωή του και τον ίδιο του τον εαυτό.

Δεν υπολόγισε καλά την απόσταση, η προσοχή του φαινόταν πως τον είχε προδώσει χρόνια τώρα μαζί με τα όνειρα για μια βαλίτσα αλλιώτικη. Δοκίμασε να διασχίσει έναν δρόμο διπλής κυκλοφορίας, κρατώντας τη ζωή και τη Ζωή του από τα δυο του χέρια. Τα φώτα πλησίαζαν μέσα στο σκοτάδι κι όσο τα ένιωθε κοντά του, τόσο ένιωθε τις αγοραφοβικές του διαθέσεις να τον κυριεύουν. Προσπάθησε να τρέξει σέρνοντας τη βαλίτσα και επιτρέποντας στα πόδια της κόρης του να τρέξουν κι εκείνα, σφίγγοντας της το χέρι. Δεν θα προλάβαινε, δεν θα προλάβαιναν κι οι ζωές να φτάσουν στην απέναντι αίσθηση ασφάλειας από τσιμέντο.

Επέλεξε να τις τραβήξει από το έδαφος, να σηκώσει τις ρόδες της ζωής του και τα πόδια της Ζωής του όσο πιο ψηλά και γρήγορα μπορούσε με δυο τρεμάμενα χέρια. Κάτι δεν έκανε καλά, οι πρωτοβουλίες τον είχαν προδώσει χρόνια τώρα, δεν του υπόσχονταν αποτελεσματικότητα. Το φοβισμένο χέρι της μικρής, ξανθομαλλούσας του Ζωής γλίστρησε και αποχωρίστηκε το δικό του. Η Ζωή του κυλίστηκε στον δρόμο κι έβαλε τα κλάματα. Δοκίμασε να πάψει το αίμα από τα γόνατά της μα δεν έπαψε τα δάκρυα. Τα φώτα στο δρόμο διπλής κυκλοφορίας πλησίασαν, προλαβαίνοντας να φρενάρουν πριν αγγίξουν κάποιο νήμα.

Κι έμεινε ο ίδιος του αγκαλιά με τη βαλίτσα, με τις ρόδες της και τη ζωή του, που δεν άφησε από τα χέρια του όση ώρα παρακολουθούσε την άλλη του Ζωή να την γλιτώνει ένα θαύμα. Την παρέδωσε στην αγκαλιά της μητέρας της, κολλώντας την άλλη του παλάμη στη χειρολαβή μιας αποσκευής βαριάς με μπαλώματα αποπνικτικά. Στην εμμονή με μια ζωή που τον κρατά και θα τον κρατά αιωνίως μίλια μακριά από τη Ζωή του.