Περιμένω. Είναι ανάγκη να ξανάρθεις.
Είκοσι χρόνια
-
Είκοσι χρόνια εδώ. Σχεδόν κάθε μέρα τα τελευταία είκοσι χρόνια εδώ. Μα πώς
γίνεται; Μα δεν έχεις ζωή; Έχω. Αυτήν. Που αλληλεπιδρά διαρκώς με την
εξωψηφια...
6 σκέψεις:
μα πόσο χοντρή πια;
Εννοείς πόσο χοντρή μόντα έχω φάει??
Ασε που δεν μπορώ να σβήσω και το σχόλιο σου γιατι θα προσβάλλω το δικαίωμα συμμετοχής σου στην κοινωνία της πληροφορίας :-)
Μην απαιτείς.
Βασικά, επαιτώ..
* ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ
ΔΕΝ ΑΠΑΤΟΥΝ
...ΟΥΤΕ ΕΠΑΙΤΟΥΝ
...ΟΥΤΕ ΑΠΑΙΤΟΥΝ * Θανάσης Χατζής.
ΥΓ. Βιβλίο πάλι..δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά
αφού οι αναρτήσεις σου , για μένα,
είναι σαν εκείνο
το παιδικό παιχνίδι, το φιδάκι,
που ανεβοκατεβαίνει τη σκαλιτσα..
και αφού το μόνο που ξέρω να κάνω καλά
είναι να διαβάζω,
χαίρομαι όταν σε διαβάζω..
Δημοσίευση σχολίου