Είναι τόσο δύσκολο να οργανώσω τις σκέψεις.
Είναι τόσο δύσκολο να τις αποτυπώσω.
Είναι τόσο δύσκολα όταν για κάποιους άλλους είναι όλα τόσο εύκολα.
Πονάει όταν παρακολουθείς τον κόσμο σου να γκρεμίζεται.
Βιάζομαι. Βι ά ζο μαι.
Πονάει να είσαι άθελά σου κομμάτι μιας παρακμής.
Αντε και παρακμηθείτε.
Περί τέλους και λοιπών προσδοκιών
-
Το Προσδοκώ, το πιο πρόσφατο θεατρικό έργο του Γιώργου Βέλτσου (με τις
τρεις παρεμβάσεις της Ευγενίας Βάγια), που είδαμε σε πανελλήνια πρώτη στο
Φουαγιέ...
3 σκέψεις:
πόσο συμφωνώ μ' αυτό το ποστ.
πόσο..
Σε περίμενα..
αλλά δεν το περίμενα..
...μερικές φορές γράφεις
και κόβεις σαν ξυράφι,
ίσια και βαθιά ...
Αν ήσουν βιβλίο σήμερα, θα ήσουν
* Η ζωή είναι αγρίως απίθανη *
Μαργαρίτα Καραπάνου .
Σίγουρα ναι...
Δημοσίευση σχολίου