Είναι τόσο δύσκολο να οργανώσω τις σκέψεις.
Είναι τόσο δύσκολο να τις αποτυπώσω.
Είναι τόσο δύσκολα όταν για κάποιους άλλους είναι όλα τόσο εύκολα.
Πονάει όταν παρακολουθείς τον κόσμο σου να γκρεμίζεται.
Βιάζομαι. Βι ά ζο μαι.
Πονάει να είσαι άθελά σου κομμάτι μιας παρακμής.
Αντε και παρακμηθείτε.
To Θλιμμένο Παιδί
-
Όταν τον συναντάμε στο παιδικό δωμάτιο, είναι ένα πληγωμένο πλάσμα που έχει
χάσει τη σκιά του… αλλά δεν κλαίει για πολύ∙ σε λίγο θα μας δείξει πώς
αντιδ...
3 σκέψεις:
πόσο συμφωνώ μ' αυτό το ποστ.
πόσο..
Σε περίμενα..
αλλά δεν το περίμενα..
...μερικές φορές γράφεις
και κόβεις σαν ξυράφι,
ίσια και βαθιά ...
Αν ήσουν βιβλίο σήμερα, θα ήσουν
* Η ζωή είναι αγρίως απίθανη *
Μαργαρίτα Καραπάνου .
Σίγουρα ναι...
Δημοσίευση σχολίου