Τα ψωμιά θα πεθάνουν ψωμιά.

Η απόσταση, από το σπίτι της έως το μπακάλικο της γειτονιάς, είναι δεν είναι πεντακόσια μέτρα. Σε αυτά καλείται να χωρέσει τις όποιες εμπειρίες της από τότε που ήρθε να μείνει σε εκείνο το σπίτι. Ηταν δεν ήταν είκοσι πέντε ετών. Διπλασιάστηκαν τα χρόνια και λιγόστεψε η υπομονή. Εκανε το λάθος να υπάρξει η δεύτερη γυναίκα σε μια σχέση χρόνων που μετρούσε τρία παιδιά και κατέληξε να είναι η πρώτη γυναίκα σε μια σχέση που την κάνει διαρκώς να νιώθει τελευταία. Ολο και πιο τελευταία, μέρα με την ημέρα. 

Τρακάρω πάνω της τακτικά στο δρόμο. Τη βλέπω να κουβαλάει ψωμιά σε νάυλον σακούλες. Πέντε στο ένα χέρι και πέντε στο άλλο. Δέκα ψωμιά για δύο ανθρώπους. Πάντοτε φανταζόμουν πως ό, τι περίσσευε το έκανε κομμάτια για τα πουλιά που φώναζε κρυφά στην πίσω αυλή της. Υστερα την είδα με έναν σκύλο και έπαψα να μετράω κάθετι κρεμασμένο στα λιπόσαρκά της χέρια. 

Τον σκύλο τον έχει ακόμα. Τη συνοδεύει σε αυτήν την μόνη απόσταση που διανύει κάθε μέρα επί τόσα χρόνια. Αντικαθιστά ευγενικά την ανθρώπινη παρουσία που στην ουσία λείπει από δίπλα της και κυρίως, δεν μιλάει. Αυτή σιχάθηκε τις φωνές ανθρώπων που την εγκλώβισαν κι αυτός είναι το βουβό της δεκανίκι.

Μια φορά στις δεκαπέντε μέρες σταματά μπροστά στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης που βρίσκεται πάνω στην στροφή. Εκτός από ψωμιά, φαίνεται πως συλλέγει και χαρτιά. Ανακυκλώνει για να ανακυκλώνεται. Χάρτινες κούτες, διαφημιστικά φυλλάδια ένα σωρό και φύλλα άγραφα, λευκά. 

Την τελευταία φορά που την πρόσεξα, κρατούσε μια στρατιά από έντυπα που με το ζόρι βαστούσε η αγκαλιά της. Είχαν γλιστρήσει μερικά από τα χέρια της, είχαν πέσει στη μέση του δρόμου κι ο σκύλος της, σαν από ένστικτο, δεν τους έδωσε την παραμικρή σημασία. Εκείνος προχώρησε μπροστά κι εκείνη τον ακολούθησε πιστά, αποδεχόμενη την αλλαγή των ρόλων. 

Στην άσφαλτο εκείνη την ημέρα κείτονταν προεκλογικά έντυπα. Πρόσωπα και διακηρύξεις υποψηφίων περιφερειαρχών, δημάρχων και συμβούλων. Η γυναίκα με τον σκύλο δεν είχε μπει καν στον κόπο να τα μαζέψει. Η γυναίκα με το σκύλο είχε συνεχίσει χωρίς δεύτερη σκέψη τον προγραμματισμένο δρόμο της για το μπακάλικο. Η γυναίκα και ο σκύλος είχαν χορτάσει. Από ψωμιά, ελπίδες και υποσχέσεις χωρίς ανταμοιβή.