της Κικής Μουστακίδου, kmoustakidou@gmail.com (από free press «Διαδρομές»/ 18.12.09)
Η ιδέα γι' αυτό το θέμα ήταν εξαρχής περίπλοκη. Να βρεις ανθρώπους άλλης θρησκείας και να μάθεις πώς περνούν την ημέρα που οι Ορθόδοξοι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Μόνο με μια σκέψη μπορεί να μοιάσει πιο απλό. Αρκεί να φανταστείς ένα άστρο που οδηγεί σε μια φάτνη για όλους, χωρίς δόγματα και χωρίς θεούς διαφορετικής ταυτότητας.
Για κάποιους τα Χριστούγεννα δεν έχουν σημασία. Για όσους δεν ανήκουν στην επίσημη θρησκεία της χώρας, η γέννηση του Χριστού δεν συμβολίζει τίποτα. Η Ναντιέ είναι μουσουλμάνα, η Αννα βουδίστρια και ο Λεβή εβραίος. Οι τρεις τους μιλάνε για τις μεγαλύτερες γιορτές της δικής τους θρησκείας και για το πώς θα περάσουν τα φετινά Χριστούγεννα. Ακόμα και αν δεν τους αφορούν, ακόμα κι αν δεν τους αγγίζουν.
Η Ναντιέ και ο Μωάμεθ
Στις 25 Δεκεμβρίου η Ναντιέ γιορτάζει. Δεν φοράει τα καλά της για την γέννηση του Θείου Βρέφους, αλλά για τα γενέθλια του γιου της. Και δε στολίζει χριστουγεννιάτικο δέντρο, αν και ξέρει μουσουλμάνους που κρεμάνε στολίδια και γιρλάντες, παρότι η θρησκεία τους το απαγορεύει.
«Όταν συμβιώνεις με μια πλειοψηφία που λέγεται χριστιανοί ορθόδοξοι, μαθαίνεις να δέχεσαι τα ήθη και τα έθιμα τους. Εχει τύχει να πάω και σε ρεβεγιόν εκείνες τις μέρες. Δεν μου αρέσει όμως το πνεύμα των Χριστουγέννων, έτσι όπως έχει καταλήξει».
Η Ναντιέ μιλά για τη δική τους σημαντική γιορτή, το Ραμαζάνι, και τη σκιαγραφεί με δυο τρεις φράσεις.«Γιορτάζουμε το γεγονός ότι το Κοράνι δόθηκε στους ανθρώπους. Πρόκειται για μια κινητή γιορτή που πηγαίνει προς τα πίσω. Δεν τρώμε από την Ανατολή μέχρι τη δύση του Ηλίου για τριάντα ημέρες και προσευχόμαστε πέντε φορές την ημέρα. Αυτό πρέπει να γίνεται τουλάχιστον, κι ας μην το τηρούμε αρκετές φορές».
Η Αννα και ο Βούδας
Με μια σκούπα στο χέρι. Κάπως έτσι βρήκα την κυρία Αννα όταν πέρασα την πόρτα του κινέζικου εστιατορίου στην Θεοτοκά. Στην είσοδο καθόταν ένας άντρας με σχιστά μάτια όπως και τα δικά της, που χαμογέλασαν στο άκουσμα της ερώτησης για τον Θεό της.
Στον Βούδα πιστεύει η Αννα, που ήρθε από τον Χονγκ Κονγκ. Και το μαγαζί στο οποίο την πέτυχα, δεν της ανήκει. Είναι εκεί για να το καθαρίζει και αυτό θα κάνει ανήμερα των Χριστουγέννων, όπως απάντησε σηκώνοντας ανάλαφρα τους ώμους και τα φρύδια της.
«Εμείς πιστεύουμε στο καλό, όποιο κι αν είναι αυτό. Πρέπει να κάνεις το καλό για τους άλλους, για τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου». Τα λιγοστά αγγλικά της ίσως δεν της επέτρεψαν να μιλήσει με ευκολία για όσα πιστεύει. Αλλά μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και στο όνομα Βούδας τη συμπληρώνει.
«Στην διδασκαλία του ο Βούδας μιλά για την Ορθή Προσπάθεια: να προλαμβάνουμε το κακό και να προωθούμε το καλό, να το προστατεύουμε και να το υποστηρίζουμε όταν εμφανίζεται ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί και να τελειοποιηθεί».
Ο Λεβή και ο Γιαχβέ
«Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε το Χανουκά. Την επανάσταση μιας οικογένειας Μακκαβαίων που δεν επέτρεψε να της αλλάξουν την πίστη. Κρατά οκτώ μέρες και εμείς ανάβουμε ένα κερί την πρώτη, δύο τη δεύτερη και ούτε καθεξής».
Ο Λεβή μιλά για τη γιορτή των Εβραίων που πέφτει χρονικά κοντά στα Χριστούγεννα. Αλλά διευκρινίζει πως σημαντικότερη είναι το Κιπούρ, η μέρα του εξιλασμού, όπως ονομάζεται. «Ζητάμε συγνώμη από Θεό και ανθρώπους. Κάνουμε νηστεία από το απόγευμα της μιας μέρας μέχρι το βράδυ της άλλης. Απέχουμε από φαγητό, νερό, τσιγάρο, από όλα».
Γι’ αυτόν η 25η Δεκεμβρίου θα είναι μια συνηθισμένη μέρα. «Βέβαια, πέρα από τους πολύ θρήσκους, οι υπόλοιποι συμμετέχουμε στο εορταστικό κλίμα αυτής της περιόδου. Αλλωστε, στους μεικτούς γάμους που έχουν γίνει, το ζευγάρι τηρεί τα έθιμα και από τις δυο θρησκείες».
2 σκέψεις:
ωραιο κειμενακι :)
Ευχαριστώ πολύ :-)
Δημοσίευση σχολίου