Στο μυαλό μου γυρνά εκείνος ο πατέρας που είχε σχολιάσει σε ερώτηση για το μέλλον και τα νέα οικονομικά μέτρα: «Τι θα πω στο παιδί μου όταν θα μεγαλώσει και θα με ρωτήσει ''Εσύ, μπαμπά, τι έκανες''»;.
Για πολλούς, όλες αυτές οι συζητήσεις για τις νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, τους τρεις ανθρώπους που έχασαν την ανάσα τους για πάντα από μια μολότοφ, την κρίση αξιών και τόσα άλλα, εντάσσονται στην υπερβολή που ρέει άφθονη στο αίμα του Ελληνα.
Κι όμως, δεν είναι έτσι. Εκείνος ο πατέρας δεν βουρκώνει μονάχα μπροστά στην κάμερα, βουρκώνει και πίσω από αυτή. Και δεν λέει ψέμματα, θα νιώσει άσχημα που επέβαλε στο παιδί του και στο εγγόνι του ένα αβέβαιο μέλλον ψηφίζοντας επί χρόνια ηθικά χρεοκοπημένες κυβερνήσεις. Τουλάχιστον ο γιος του ή η κόρη του, όταν φτάσουν στο σημείο να ψάξουν απαντήσεις, ας μην χαθούν στο κυνήγι τους αλλά ας φροντίσουν να δημιουργήσουν μόνοι τους, με το δικό τους χέρι πάνω από τη σχισμή, τις απαντήσεις.
2 σκέψεις:
όπως οφείλουμε και όλο εμείς τώρα
Μακάρι, ντίαρ..
Δημοσίευση σχολίου