Γέρος: Σωστά. Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους. Εγώ έχω ένα ιδανικό στη ζωή μου. Ισως είμαι σοφός, όπως λες. Ισως είμαι προικισμένος, όπως λες, αλλά δεν έχω μεγάλη ευχέρεια στην έκφραση. Δεν έχω μεγάλη ευχέρεια να πω αυτά που θέλω. Αλλά πρέπει να τα πω όλα. Πώς θα τα πω;
Γριά: Θα τα πεις. Το σύμπαν περιμένει εσένα. Πρέπει να τα πεις.
Γέρος: Ναι, ναι. Θα τα πω.
Γριά: Το αποφάσισες; Επιτέλους. Νιώθω περήφανη κι ευτυχισμένη που τελικά αποφάσισες να μιλήσεις.
Γέρος: Ναι, αλλά δεν έχω ευχέρεια.
Γριά: Μόλις αρχίσεις, θα σου έρθει η ευχέρεια. Τα πράγματα μας έρχονται φυσικά, όπως η ζωή και ο θάνατος. Φτάνει να το πάρεις απόφαση. Μόλις αρχίσει κάποιος να μιλάει, βρίσκει τις ιδέες, τις λέξεις, τον εαυτό του και μαζί την πόλη, τον κήπο και, ίσως, τη βεβαιότητα ότι δεν είναι ορφανός.
* Απόσπασμα από το έργο «Καρέκλες» του Ε. Ιονέσκο.
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου