Θα πουντιάσω.

Πώς να σου εξηγήσω πού μένω για να το καταλάβεις; Μένω κοντά σε εκείνο το πολυκατάστημα με την μεγάλη πινακίδα που γράφει «Saturn» και προφέρεται Σατούρν, για να ταιριάζει στα στόματα των δυτικών συνοικιών. Κάτω από την ίδια στέγη, απλώνονται και τα «Intersport». Δεξιά κι αριστερά του, το «Aldi» και το «Lidl», τα φθηνά σουπερμάρκετ με την υπερπληθώρα άχρηστων προϊόντων. Μένω κοντά και σε ένα ακόμη σουπερμάρκετ, που διαβάζεται «Μασούτης» και μάλιστα είναι Grand. Μεγάλη η τιμή για την γειτονιά μας. Από το σπίτι μου, λοιπόν, έχω θέα και το «Πλαίσιο». Το κατάστημα ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, με την κοπέλα στο ταμείο να σε ρωτάει κάθε φορά που φτάνεις μπροστά της «αν έμεινες ικανοποιημένος από την εξυπηρέτηση». Το μονοπώλιο στην περιοχή σπάει η «Ηλεκτρονική Αθηνών» και το «Ε - shop», από το οποίο μπορείς να ψωνίσεις μόνο με πιστωτική κάρτα. Εδώ πλαστικοποιήσαμε τη ζωή μας, στο χρήμα θα κάνουμε πίσω; Παρακάτω υπάρχουν και τα «Jumbo», για να νιώθουμε ότι γεμίζουμε μια τεράστια σακούλα άσκοπα μόλις με δέκα ευρώ, πως καταναλώνουμε, άρα υπάρχουμε για να καταναλώνουμε.

Εκεί μένω, κι εδώ μένω. Ανίκανη να προλάβω τις εξελίξεις. Ολο τρέχω και δεν τις φτάνω, όλο αυτές με προλαβαίνουν. Το μόνο που κάνω είναι να φυσάω και να βλέπω μια σφιχτά δεμένη παλάμη να ανοίγει απότομα και ειρωνικά. 1,2,3,4,5 δάχτυλα...14ος, 13ος...1ος μισθός.