Δεν την έζησα πολύ την Λίνα, δεν πρόλαβε να ζήσει ούτε αυτή. Πέρασαν κιόλας δυο ολόκληρα χρόνια από τότε που το νέο για το ατύχημα γρατζούνισε τις ψυχές μας. Αρκούσε ένας άτακτος δρόμος, ένα ενθουσιώδες κορίτσι, ένα τρελό φορτηγό και ένας λάθος υπολογισμός. Πιο λάθος δεν γίνεται. Και πιο κακιά στιγμή επίσης. Τώρα δέκα μέτρα από το σημείο που η τελευταία της ανάσα χάθηκε ανάμεσα σε κορναρίσματα και περίεργες ματιές, υπάρχει ένα φανάρι. Ενα πράσινο και ένα κόκκινο ανθρωπάκι που μας επιτρέπουν να περνάμε σαν άνθρωποι έναν δρόμο με πέντε λωρίδες. Κι έτσι μπορούμε να θυμόμαστε την Λίνα...Μια ξανθιά ανεμώνη μές τα αίματα, θυσία για ένα αναθεματισμένο φανάρι...
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου