Κλείδωσα τον αρνητικό μου εαυτό στο σπίτι και ξεκίνησα για ένα σεμινάριο θετικής σκέψης. Ηταν απόγευμα μιας Τρίτης αλλά δεν είχε σημασία. Δεν μετρούν τα ημερολόγια όταν σκέφτεσαι θετικά. Ή όταν δεν σκέφτεσαι καθόλου.
Στα πρώτα πενήντα μέτρα, κοίταξα και πάλι κλεφτά την ασβεστωμένη παράγκα δίπλα στο ποτάμι. Εκεί που μένει ο γερασμένος κύριος με το σκουφί από την Γεωργία. Που μια ξεθωριασμένη κουρτίνα έχει πάνω της έναν γερασμένο παπαγάλο. Και που το κοντάρι της ελληνικής σημαίας κρατά το σύρμα για δυο τρία μανταλάκια και δυο τρία μπαλωμένα πανωφόρια.
Σκέψου όμως θετικά. Μπήκα στην αίθουσα και αντίκρυσα δυο φορτωμένα μάτια σε έναν στα αλήθεια ανυποψίαστο άντρα. Μια μονότονη κασέτα που επαναλάμβανε με σωστές ανάσες και παύσεις όσα του έμαθαν μηχανικά να λέει και να ξαναλέει. Ένα πρόχειρα ραμμένο μαξιλάρι, αν θες, που το μπούκωσαν με κάθε λογής πούπουλα. Ο νεαρός δεν συστήθηκε, δεν είπε ούτε μια φορά το όνομά του. Μόνο για τον έλεγχο του νου κάτι μουρμούριζε. Και των σκέψεων. Και της ζωής ολόκληρης. Κι αν πρέπει κάπως να τον φωνάξω; Θα τον πω Μαριονέτα. Του πηγαίνει.
«Αν θέλουμε κάτι πολύ και το σκεφτόμαστε μπορούμε να το κατακτήσουμε». Τα πόδια άρχισαν να χτυπάνε νευρικά το ξύλινο πάτωμα. Ο κόσμος που ήρθε μέχρι εκεί κάνει τώρα απολογισμό. Για το πόσα πράγματα θέλησε και πόσα τελικά ήταν εκείνα που έκανε δικά του. Και βγαίνει ζημιωμένος. Χρεωμένος στα όνειρα που έχωσε σε συρτάρια και ντουλάπια. Και δεν πείθεται από την Μαριονέτα. Όχι επειδή δεν θέλει, επειδή δεν μπορεί.
«Ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος της μοίρας του». Μια φωτογραφία δείχνει μια γατά μέσα σε κλουβί και ένα καναρίνι ελεύθερο. Να αντιστρέψουμε τους ρόλους. Ποιος κυριαρχεί και ποιος κυριαρχείται. Μόνο τότε, λέει, θα επιβληθεί η δύναμη του νου πάνω στην ύλη. Μόνο τότε ο κόσμος μας θα γίνει μια σταλιά καλύτερος.
«Η εσωτερική δύναμη είναι αυτή που μετράει». Μια κυρία παίρνει τον λόγο. Ηξερα από την αρχή ποια κουβέντα θα πετάξει από τα χείλη της. «Δεν μιλήσατε για κάποια ανώτερη, θεική δύναμη». Η Μαριονέτα φάνηκε να ενοχλείται. «Δεν πρόκειται να επεκταθώ σε αυτό». Ετσι απάντησε. Κι ενώ μιλούσε για θετική ενέργεια, άφησε ο ίδιος την πρώτη αρνητική σκέψη στην αύρα του. Γιατί στο μαγαζάκι του δεν του έμαθαν να βγαίνει εκτός θέματος.
Το ραντεβού ανανεώθηκε. Τα σεμινάρια κρατάνε τρεις ολόκληρους μήνες. Δεν έχω την διάθεση να ξαναπάω. Γύρισα και το κοντάρι της ελληνικής σημαίας ήταν πάλι εκεί, μόνο τα πανωφόρια έλειπαν. Θα τα μάζεψε ο κύριος από την Γεωργία για να τα φορέσει, τώρα που ο ήλιος έπεσε. Κάνει κρύο το βράδυ δίπλα στο ποτάμι. Και καμιά θετική σκέψη δεν φτάνει μέχρι το κόκκαλο του για τον ζεστάνει.
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου