το ρέμβασμα
-
Είναι η ψυχή ένα σύννεφο πάνω απ’ την γενέθλια πόλη τις πλείστες μέρες,
χωμένο, αδιαχώριστο στο σώμα τ’ ουρανού Όμως κατά τις διάφανες ώρες, για
παράδειγμ...
Μικρό παιδί στην πρώτη τάξη
και το θυμάμαι σαν και τώρα
μου είπε η μαμά μου «θα 'σαι εντάξει
κάποτε φτάνει αυτή η ώρα
άσε το χέρι μου και μόνη σου προχώρα
ήρθε η στιγμή κάποιο σπουργίτι να πετάξει».
Το 'ξερα πως ο ουρανός δεν θα με χώραγε εμένα
και χάθηκα μες τα παιδιά, για να μην πάρουν μυρωδιά
πως και τα δυο μου τα φτερά ήταν κομμένα.
Κι ήρθε η καρδιά να με διδάξει
το παραμύθι πώς τελειώνει
μου είπε «μην κλαις, θα είσαι εντάξει
είναι κακό να μένεις μόνη,
ένα σπουργίτι δεν αντέχει τόσο χιόνι
μ' άλλα σπουργίτια μια φωλιά πρέπει να φτιάξει».
Το 'ξερα πως ο ουρανός δεν θα με χώραγε εμένα
κι ήταν η σκέψη μου σωστή
πετάνε φίλοι και γνωστοί
και τους κοιτάζω με τα δυο φτερά κομμένα.
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σκέψεις:
Δημοσίευση σχολίου