Ελλάδα μπαλαντέζα

Γιατί όσες πορείες κι αν γίνουν, δεν θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα σε αυτήν την χώρα: (με τυχαία σειρά)

Γιατί η γλώσσα του κομμουνισμού δεν είναι καν ξύλινη αλλά αγγίζει επίπεδα μαρμάρου. Δεν χρειάζεται να βγάζουν λόγους ζωντανά μέσα από μεγάφωνα και να κουράζονται. Θα μπορούσαν άνετα να ηχογραφήσουν μία και μοναδική φορά τους βαρύγδουπους μονολόγους τους, μιλώντας όσο αργά ή όσο γρήγορα θέλουν. Ετσι κι αλλιώς, δεν βιάζεσαι όταν δεν έχεις να πας πουθενά.

Γιατί οι γκόμενες που αποφασίζουν να πάρουν μέρος σε μια πορεία, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν και τελικά το παρακάνουν. Εντυπωσιάζουν με την συμμετοχή τους αυτή καθεαυτή, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με τα δωδεκάποντα και τους τόνους μέικ απ. Βέβαια, μπορεί να περιμένουν να τους δει κάποιος στα τηλεοπτικά πλάνα και να τους καλέσει να δουλέψουν και οι ίδιες στην τηλεόραση. Τότε αλλάζει το πράγμα, μιας και τα 8,25 κιλά μάσκαρας είναι αποτέλεσμα ακαδημαϊκής συμβουλής για πετυχημένη σταδιοδρομία στον χώρο των Μη Μη Εψιλον.

Γιατί όταν ένας διαδηλωτής φωνάζει «ανοίγουμε» εννοεί «ανοίγουμε χώρο για να περάσει ασθενοφόρο» ενώ όλοι δικαίως καταλαβαίνουν «απλωνόμαστε στον χώρο για να καλύψουμε όλο το πλάτος του δρόμου». Το γεγονός από μόνο του αποδεικνύει ότι όταν κάποιος μιλά και οι υπόλοιποι τον κοιτούν απορημένα και αυτός ο κάποιος τους επιστρέφει ένα βλέμμα εξίσου απορημένο χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί τι έχει κάνει λάθος, θεωρώντας αυτομάτως δεδομένο ότι οι άλλο έχουν κάνει το λάθος, ε, τότε αυτός ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά. Με μαθηματική ακρίβεια.

Γιατί ένας άλλος διαδηλωτής περνά μπροστά από ένα πολυκατάστημα και κάνει τη γνωστή χειρονομία της αυτοϊκανοποίησης στις πωλήτριες που βρίσκονται μέσα σε αυτό. Ο λόγος; Οι κοπέλες προσπαθούν να κλείσουν τις πόρτες και τα στόρια προκειμένου να μην τις πετύχει στο κεφάλι καμιά αδέσποτη πέτρα από τα επεισόδια που συμβαίνουν εκατό μέτρα πιο πέρα. Ο διαδηλωτής τις ειρωνεύεται επιδεικτικά, νιώθωντας ο ίδιος περήφανος για την επαναστατική του πράξη. Και εις ανώτερα εσύ, και μη χειρότερα εμείς.

Γιατί στην Αθήνα, σκοτώθηκαν τρεις άνθρωποι.Αντιεξουσιαστές πέταξαν μολότωφ μέσα στην τράπεζα που δούλευαν και δεν πρόλαβαν να βρουν μια διέξοδο και να πάρουν καθαρό αέρα. Πέθαναν από ασφυξία, εγκλωβισμένοι σαν ποντίκια. Σε μια διαδήλωση κατά των οικονομικών μέτρων, πολίτες σκότωσαν πολίτες. Στην Ελλάδα ποτέ δεν θα αλλάξει τίποτα, όσες πορείες κι αν γίνουν γιατί είμαστε ανεγκέφαλοι. Ξεκινάμε έχοντας τον ίδιο εχθρό και στη συνέχεια μεταλλασσόμαστε ο ένας στον εχθρό του άλλου. Χτίζουμε δρόμους παράλληλους που δεν συναντιούνται πουθενά και βαράμε στα τυφλά. Είμαστε τελικά «τυφλά ζώα που χτυπιούνται».