Μόνο μη μου πεις πού.

Εβρεχε εκείνο το βράδυ, έβρεχε
ανέβηκα τα σκαλιά κανείς στην κάμαρα
Έβρεχε. Eτρεμε στ' ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα
Έβρεχε.

«Φεύγω, μη ζητήσεις να με βρεις. Αγαπώ άλλον!», έγραφε
Αγαπώ άλλον;
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω.
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω.
Οι δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, έβρεχε

Ζευγάρια αγκαλιασμένα κάτω απ' τις ομπρέλες τους
σε λίγο θα ανάβουνε το φως
Θα κοιτάζονται στα μάτια και θα πετάν από πάνω τους όλη τη μοναξιά
Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους
Όλα στην εποχή μας διαφημίζονται, γιατί όχι και αυτό;
Έβρεχε.

«Αγαπώ άλλον!»
Με κόκκινα πελώρια γράμματα θα 'ταν υπέροχη διαφήμιση
γιατί όχι και αυτό: «Αγαπώ άλλον!»

«Θα αγαπώ άλλον»
Πού είσαι;
Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω.

Πού είσαι;

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη.